Η αντιμετώπιση σε αυτές τις καταστάσεις έχει προληπτικό χαρακτήρα, διαρκεί μόνο μερικούς μήνες και γίνεται πιο εύκολα δεκτή από το παιδί. Εξάλλου, σε αυτή την ηλικία μπορούμε ακόμα να «καθοδηγήσουμε» την ανάπτυξη των γνάθων.
Για τη θεραπεία και ανάλογα με την περίπτωση, χρησιμοποιούμε κυρίως κινητούς μηχανισμούς που είναι εύχρηστοι, λειτουργικοί και δεν δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα στα παιδιά.
Σε περίπτωση υπεραριθμίας των δοντιών γίνεται πρώιμη εξαγωγή που θα προστατεύσει το παιδί από μελλοντικά προβλήματα.
Πολλές φορές βέβαια η ομαλότητα επανέρχεται όταν το παιδί απλώς διακόψει συνήθειες, όπως είναι ο θηλασμός του αντίχειρα, η χρήση πιπίλας ή η πίεση με τη γλώσσα στα μπροστινά δόντια.
Σε κάποιες περιπτώσεις, η προληπτική θεραπεία χρειάζεται δύο φάσεις για να ολοκληρωθεί. Αν όμως έχει γίνει έγκαιρη διάγνωση, η δεύτερη φάση είναι απλή και διαρκεί πολύ λίγο. Τελικά με την πρόληψη αποφεύγουμε συνήθως το στάδιο της επανορθωτικής Ορθοδοντικής που απαιτεί σιδεράκια.