Μηχανήματα διατήρησης χώρου
Όλοι γνωρίζουμε ότι νηπιακή ηλικία χωρίς εκδορές και μώλωπες δεν γίνεται…
Κάποιες φορές όμως τα παιδιά τραυματίζονται και στα δόντια με αποτέλεσμα να χάσουν πρόωρα ένα νεογιλό δόντι, αρκετό καιρό πριν έρθει η ώρα για να ανατείλει το μόνιμο.
Αυτό μπορεί να προκαλέσει ορθοδοντικά προβλήματα στο μέλλον, γιατί τα διπλανά δόντια τείνουν να μετακινηθούν στο κενό που έχει μείνει και εμποδίζουν το μόνιμο δόντι να ανατείλει στη σωστή θέση και με τη σωστή φορά. Μπορεί έτσι το μόνιμο δόντι να βγει στραβά, να επηρεαστεί η ισορροπία της οδοντοφυΐας και να χρειαστεί τελικά μια συνολικότερη ορθοδοντική θεραπεία.
Για να αποφύγουμε αυτή την εξέλιξη, χρησιμοποιούμε έναν ειδικό μηχανισμό διατήρησης χώρου. Ο μηχανισμός εμποδίζει τα παρακείμενα δόντια να μετακινηθούν και διατηρεί ανοιχτό το κενό που προέκυψε από την πρόωρη απώλεια του νεογιλού δοντιού. Έτσι το μόνιμο δόντι θα έχει τον απαιτούμενο χώρο για να ανατείλει κανονικά.
Ο μηχανισμός κατασκευάζεται ειδικά για το παιδί σας με βάση τη μορφολογία του στόματός του. Φοριέται εύκολα, είναι μικρός και συνήθως τα παιδιά τον συνηθίζουν εύκολα μετά από μερικές μέρες.
Προληπτική Ορθοδοντική
Η ηλικία των 6-8 ετών είναι κρίσιμη για τη διαμόρφωση της στοματικής μορφολογίας του ανθρώπου. Τα νεογιλά δόντια χάνονται, τα μόνιμα ανατέλλουν, οι γνάθοι συνεχίζουν να αναπτύσσονται. Σε αυτήν την ηλικία μπορούμε να διαγνώσουμε ορθοδοντικά προβλήματα στο παιδί που αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, μπορεί να απαιτήσουν πιο εκτεταμένες θεραπείες στο μέλλον.
Σε αυτό το στάδιο ανάπτυξης του παιδιού, συχνά διαπιστώνουμε:
- πρόωρη απώλεια νεογιλών δοντιών
- χάσματα από θηλασμό του δακτύλου ή πιπίλα ακόμα και μετά τα 3 χρόνια
- προώθηση της γλώσσας
- συνωστισμό δοντιών
- υπεράριθμα δόντια
- προβολή των επάνω δοντιών με κίνδυνο κατάγματος και στένωση της άνω γνάθου
- κακή σύγκλειση σε διάφορες μορφές
Η αντιμετώπιση σε αυτές τις καταστάσεις έχει προληπτικό χαρακτήρα, διαρκεί μόνο μερικούς μήνες και γίνεται πιο εύκολα δεκτή από το παιδί. Εξάλλου, σε αυτή την ηλικία μπορούμε ακόμα να «καθοδηγήσουμε» την ανάπτυξη των γνάθων.
Για τη θεραπεία και ανάλογα με την περίπτωση, χρησιμοποιούμε κυρίως κινητούς μηχανισμούς που είναι εύχρηστοι, λειτουργικοί και δεν δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα στα παιδιά.
Σε περίπτωση υπεραριθμίας των δοντιών γίνεται πρώιμη εξαγωγή που θα προστατεύσει το παιδί από μελλοντικά προβλήματα.
Πολλές φορές βέβαια η ομαλότητα επανέρχεται όταν το παιδί απλώς διακόψει συνήθειες, όπως είναι ο θηλασμός του αντίχειρα, η χρήση πιπίλας ή η πίεση με τη γλώσσα στα μπροστινά δόντια.
Σε κάποιες περιπτώσεις, η προληπτική θεραπεία χρειάζεται δύο φάσεις για να ολοκληρωθεί. Αν όμως έχει γίνει έγκαιρη διάγνωση, η δεύτερη φάση είναι απλή και διαρκεί πολύ λίγο. Τελικά με την πρόληψη αποφεύγουμε συνήθως το στάδιο της επανορθωτικής Ορθοδοντικής που απαιτεί σιδεράκια.
